می نویسم از تو برای تو و دور از تو...

بدون هراس از خوانده شدن...

بگذار همه بدانند...

می نویسم برای تو...

برای تویی که بودنت را...

نه چشمانم میبیند...

و نه گوش هایم می شنود...

و نه دستانم لمس می کند...

تنها با شعفی صادقانه...

با دلم احساست می کنم...!

ای رویای ابدیم

ای ممنوعه ی من ؟

چگونه و کجا و چرا ، پنهانت کنم ؟

مگر می توانم

وقتی تمام قافیه ی شعرهایم تویی!

وقتی تمام وجودم پر است از تو

نمی توانم !

بگذار شهره و مجنون دیوانه ی

این شهر شوم...

به شقایق سوگند که تو برخواهی گشت

من به این معجزه ایمان دارم

منتظر باید بود تا زمستان برود، غنچه ها گل بکنند...