تو را می خواهم برای پنجاه سالگی

شصت سالگی

هفتاد سالگی

تو را می خواهم برای خانه ای که تنهاییم

تو را می خواهم برای چای عصرانه

تلفن هایی که می زنند و جواب نمی دهیم

تو را می خواهم برای تنهایی

تو را می خواهم وقتی باران است

برای راهپیمایی آهسته ی دوتایی

نیمکت های سراسر پارک های شهر

تو را می خواهم برای

پرسه زدن های شب عید

نشان کردن یک جفت ماهی قرمز

تو را می خواهم

برای صبح

برای ظهر

برای شب

برای همه ی عمر...

جهانم تویی

چنان دورت میگردم که هیچکس به این زیبایی جهانگردی را تجربه نکرده

بودنت را دوست دارم
وقتی پنجه در کمرم حلقه مے کنی

و به آغوشت سفت مرا مے فشارے
و وادارم مے کنے


که به هیچ کس فکر نکنم
جـــــــز تــــــو